---

Het eiland Cabrera en de grotere eilandjes werden bezocht door de belangrijkste mediterrane beschavingen: Feniciërs, Carthagers, Byzantijnen en Romeinen. De naam dankt zijn oorsprong aan de berggeiten die het eiland bewoonden.



Volgens de legende werd de Carthaagse generaal Aníbal Barca geboren op een van de eilandjes eromheen: Sa Coniera. [1]



Tijdens de 13e en 14e eeuw werd het eiland Cabrera en zijn natuurlijke haven gebruikt door Berberpiraten als uitvalsbasis om de Mallorcaanse kust aan te vallen. Om deze reden werd al in de 14e eeuw een kasteel gebouwd bij de ingang van de haven. Dit kasteel zorgde ervoor dat de haven niet als piratenbasis kon worden gebruikt en maakte meer toezicht op de wateren bij Mallorca mogelijk.

De gevangenschap van Cabrera [bewerken]

Haven van Cabrera



Volgens de Franse journalisten Pellisier en Phelipieau (Les grognards de Cabrera (1809-1814) was dit eiland een plaats van onmenselijke gevangenschap voor de Franse soldaten die in Bailén werden verslagen. In 1808 brak de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog uit. Na de Spaanse overwinning van Bailén, Franse soldaten die gevangen werden genomen (ongeveer 18.000 man) hadden een ander lot. De hoogste officieren en soldaten werden naar Frankrijk overgebracht - zoals Dupont of Ligier-Belier - waar ze automatisch werden ontslagen en het slachtoffer werden van Napoleons woede, omdat hij overwoog zich over te geven. als lafheid. Een groep van ongeveer 4.000 gevangenen werd naar de Canarische Eilanden gebracht, waar ze uiteindelijk hun leven weer opbouwden en integreren, rennen zonder het te weten, veel meer geluk dan de rest van hun landgenoten. De overgrote meerderheid (ongeveer 9.000 mannen) werd naar het eiland Cabrera.



Volgens de capitulaties van Andújar (22 juli 1808) [2] zouden de Franse gevangenen op Engelse schepen vanuit Cádiz naar Frankrijk worden overgebracht. Dit zal onder meer niet worden vervuld door de militaire gouverneur van Cádiz, die besluit hen naar de eilanden te sturen. Ondertussen werden de gevangenen gevangen gehouden op pontons in Sanlúcar.



Zijn reis begon op 9 april 1809, vertrekkend vanuit de baai van Cádiz, in de hoop terug te keren naar zijn vaderland. De reis is pijnlijk vanwege langdurige drukte en stormen; dysenterie verspreidt zich aan boord. Ten slotte is de mogelijke uitwisseling met Spaanse gevangenen in Frankrijk niet vervuld en worden de gevangenen "vrijgelaten" op het eiland Cabrera.



Deze gevangenschap was het eerste concentratiekamp in de geschiedenis. [3] Er was geen gebouw dat als gevangenis op het eiland werd gebruikt, maar de gevangenis was het eiland zelf. De voedselvoorraad arriveerde elke vier dagen vanuit Mallorca en verdeelde het minimum voedsel om te overleven tot de volgende voorraad. Het probleem deed zich voor toen, als gevolg van de stormen in het kanaal dat het Mallorcaanse eiland en dat van Cabrera met elkaar verbindt, de verzending vertraging opliep, waardoor in totaal acht dagen zonder dat er iets naar het eiland werd gestuurd, een mislukte poging werd gedaan. met het schip door de Fransen, die de leveranciers erg boos maakten, zodat ze niet wilden terugkeren [nodig citaat]. Terwijl een andere groep mensen en een ander schip de taak van het aanvullen van voedsel in Cabrera accepteerden, gingen er wel twee maanden voorbij. Op dat moment waren er situaties van echte ontbering, veel doden door verhongering. Mensen hadden geen voedsel, er was geen fauna om zich van te voeden en bij veel gelegenheden om wat smaak te geven aan de bouillon die ze maakten, deden ze hun eigen kleren aan, ze aten ook planten op die bij veel gelegenheden giftig waren en verschillende ziekten droegen.



Kannibalisme en coprofagie [4] werden onder hen beoefend door een groep die zich scheidde van de meerderheid die in de grotten leefde (genaamd Tataren), hoewel de overgrote meerderheid deze mening ontkent en rechtvaardigt dat, hoewel ze kunnen worden gedacht extreme situaties van zwakte en lijden, werd dit feit verworpen vanwege de afkeer die het idee van het kunnen eten van een van zijn eigen [nodig citaat] bij hem opriep. Wat ze wel zeggen dat het waar is, is dat ze hun eigen uitwerpselen binnenkregen toen ze het deden of wanneer een officier met misselijkheid van de reis op het eiland aankwam, toen hij veel gevangenen die al in stervenssituaties waren uitgebraakt, ze het binnenkregen.



De gevangenschap eindigde in 1814 toen de vrede werd ondertekend. Van elke vier gevangenen die in Cabrera aankwamen, stierven er drie, slechts ongeveer 3600 overleefden degenen die aankwamen, plus andere gevangenen die uit de Napoleontische oorlogen waren gestuurd en die ook omkwamen. Ter nagedachtenis aan degenen die in deze lijdende omstandigheden zijn omgekomen, begraven op de Franse begraafplaats, werd op het eiland een monoliet gebouwd.

Einde van de 19e en 20e eeuw



Aan het einde van de 19e eeuw werd het eiland Cabrera privébezit. De eigenaren, de familie Feliu (Feliu de Cabrera), proberen wijnstokken op het eiland te telen. Hiervoor hebben ze een wijnmakerij gebouwd, die momenteel als museum wordt gebruikt.



In 1916 werd de archipel onteigend voor defensiebelangen, maar de familie van de ex-eigenaar voerde een langdurige en kostbare rechtszaak tegen de staat, waarin ze een deel van hun fortuin investeerden; en dat jaren later de hoogste magistraat oordeelde in het voordeel van de centrale administratie; de familie Feliu moest een deel van het onteigeningsgeld gebruiken om de kosten te dekken. Later werd op het eiland Cabrera een klein garnizoen opgericht. Het eiland zou worden gebruikt tot het werd omgevormd tot een nationaal park als oefenterrein. Deze militaire aanwezigheid beschermde de natuurlijke omgeving door te voorkomen dat de archipel het voorwerp werd van vastgoedspeculatie.



Geografie [bewerken]

Castell de Cabrera



Het eiland La Cabrera is het belangrijkste van de hele archipel en bestaat uit 19 andere kleinere eilanden en eilandjes eromheen. Het heeft een extreem uitgesneden kustlijn, met een omtrek van 39 kilometer en enkele kliffen van grote schoonheid en andere kustongevallen zoals: kapen, baaien, zand- en kiezelstranden en kustgrotten van grote schoonheid zoals Sa Cova Blava. De meest opvallende kliffen zijn in Na Picamosques in het ZW met 172 m, in Kaap Ventós (120 m) in het NO en in Punta Anciola (99 m) in het uiterste zuiden. [5]



De materialen waaruit deze eilanden bestaan, zijn tertiaire kalksteen, mergel en dolomiet, vergelijkbaar met die van Mallorca. Het is niet verrassend dat de archipel de uitbreiding is van de Mallorcaanse Sierra de Levante, waaraan het zo'n 12.000 jaar geleden was verbonden. De gelaagdheid van de materialen en het effect van het vouwen en overlappen van verschillende oriëntaties zijn zichtbaar en spectaculair vanaf de zee. De kalkrijke aard van de Cabrera-landen heeft aanleiding gegeven tot karstverschijnselen zoals kloven en grotten, met relatief grote ondergrondse meren.



Cabrera heeft in het langste deel een lengte van ongeveer 7 km. en ongeveer 5 km. in de breedste. Het hoogste punt is de top van Cabrera op 179 meter hoogte.

Klimaat [bewerken]



Het lokale klimaat is semi-aride mediterraan, met gemiddelde jaartemperaturen van 18ºC, iets hoger dan de temperaturen van de directe Mallorcaanse kust, en een geringe neerslag van gemiddeld 350 mm.

Fauna en flora [bewerken]

Eleonors valk



Zie Fauna en flora van het Cabrera National Park voor meer informatie.



Zeevogels vallen op, zoals de Balearische pijlstormvogel (Puffinus mauretanicus), de Audouins meeuw (Larus audouinii), de Assepoester pijlstormvogel (Calonectris diomedea) en de shag (Phalacrocorax aristotelis); en roofvogels, zoals de visarend (Pandion haliaetus), de zeevalk (of de valk van Eleonor, Falco eleonorae) en de slechtvalk (Falco peregrinus), die een van de belangrijkste natuurlijke waarden van het park zijn, waaraan we moeten voeg de doorgang toe van meer dan 130 soorten trekvogels.



De meest karakteristieke vegetatie van Cabrera is het kreupelhout met wilde olijfbomen (Olea Europea silvestris) en jeneverbessen (Juniperus phoenicea), hoewel er enkele uitgestrekte dennenbossen zijn. Het Llampúdol bord (Rhamnus ludovici-salvatoris) valt op, een struik die endemisch is voor de Balearen en die alleen voorkomt op de eilanden Mallorca, Menorca en Cabrera.

Beschermingsmaatregelen [bewerken]



Om met uw eigen boot naar Cabrera te gaan is het noodzakelijk om een ​​vaarvergunning aan te vragen bij de directie van het Nationaal Park. Alle natuurlijke hulpbronnen worden beschermd en daarom is sportvissen of jagen niet toegestaan, noch is het toegestaan ​​om natuurlijke producten te verzamelen of mineralen te winnen.

---