---

Oude leeftijd

Las Peñas de Santa Marta, een rotsformatie aan de oevers van de Duero waar de eerste kolonisten van de stad zich vestigden.



De stad werd gesticht aan het begin van de bronstijd en werd later tijdens de ijzertijd bezet door het Keltiberische volk van de Vacceanen, die het Ocalam noemden. De oorspronkelijke nederzetting vond plaats in de amandel die wordt afgebakend door het kasteel en de kust van San Ildefonso, een strategische locatie aangezien het een rotsachtig plateau is dat wordt verdedigd door de rivieren Duero en Valderaduey, waarin zich een fort bevond.



De nederzetting werd gehandhaafd tijdens het Romeinse rijk. In feite is het vaak geïdentificeerd met de belangrijke mansio en civitas van ´´Ocelo Durii´´ (Ojo del Duero). Volgens sommigen zou zo'n populatie eigenlijk overeenkomen met het huidige Villalazán, twaalf kilometer naar het oosten, ook aan de oevers van de Duero, en waar de Vía de la Plata doorheen liep.



Volgens andere geleerden zou het zich daarentegen in de hoofdstad Zamora vestigen. Ondanks het feit dat er tot dusverre geen belangrijke archeologische overblijfselen die overeenkomen met deze periode in de stad zijn verschenen (wat mogelijke toekomstige verrassingen niet uitsluit als er meer opgravingen zouden worden gedaan, zoals onlangs gebeurde met de prominente islamitische keramische afzetting die op de site in de dat de Adviesraad van Castilla y León wordt gebouwd), zou de toponymie een argument zijn ten gunste van de hoofdstad Zamora, aangezien ´´Okelo Duri´´ oorspronkelijk een prominente rots betekende (Las Peñas de Santa Marta) en anderzijds in de Tegenover de oever van de rivier ligt de wijk San Frontis, naam van Romeinse oorsprong, ´´s sub frontis pontis´´, onder de brug. Precies op die hoogte van de rivierbedding stond tot 1310 de Old Bridge of Olivares Bridge, waarvan er nog enkele zichtbare overblijfselen zijn. Er is ook een laat-Romeinse kaart waarop de term ´´Okelo Duri´´ voorkomt, die zou corresponderen met Zamora. Viriato, het ´´terreur romanorum´´ komt overeen met deze tijd, die zijn overwinningen op de Romeinen vierde (acht in totaal) door een stukje van hun rode banieren te scheuren en op zijn lans te zetten, wat precies de oorsprong is van de vlag van de stad (en de provincie), de ´´Seña Bermeja´´. Hij wordt als geboren beschouwd in Torrefrades, een stad in de regio Sayago, hoewel anderen zijn oorsprong in Portugal (Monte Herminius, in de Sierra de la Estrella) of in de provincie Huelva plaatsen.



De eerste documentaire referentie die we hebben van de stad zijn de notulen van de Parrochiale Suevum van het jaar 560, waarin het wordt aangehaald met de naam ´´Senimure´´, zoals het ook voorkomt bij het slaan van munten van Sisebuto in de eeuw. later. De Arabische namen van de stad waren ´´Azemur´´ (wilde olijfboomgaard) en ´´Semurah´´ (stad van turkoois). De huidige naam lijkt afkomstig te zijn van een van deze laatste twee fasen en wordt als zodanig in de Salmanticense genoemd als "een van de pleinen die Alfonso I op de Moren heeft teruggevonden".

Middeleeuwen



De periode tussen de 10e en 13e eeuw is de periode die voor Zamora het meest relevant is binnen de Spaanse context. De Slag bij Simancas (939) gaf de christenen de controle over de Duero- en Tormes-valleien, waardoor de hoofdstad Zamora (vanwege zijn ligging en gunstige ligging, bovenop een rotsachtig plateau aan de rand van de rivier) in een van de belangrijkste bolwerken die de grens beveiligden. Het belang ervan nam echter af na de slag om Las Navas de Tolosa (1212), die het zuiden van het schiereiland opende voor de christelijke koninkrijken, waardoor Zamora zijn strategische betekenis verloor.



Tijdens de middeleeuwen werd Zamora opnieuw ingenomen en vernietigd door de moslims onder het bevel van emir Mohamed en later heroverd door de christenen tijdens het bewind van koning Alfonso II van Asturië, el Casto, die opnieuw werd versterkt. Koning Alfonso III van Asturië, de Grote, bevolkte het met Mozarabisch Toledo in 893, omringde het met muren en schonk het zelfs paleizen en baden, en werd, vanwege zijn ligging en kenmerken, de belangrijkste vestingstad van de christelijke koninkrijken. Zamora werd door de Arabische kroniekschrijvers beschreven als "de hoofdstad van het koninkrijk Galicië, omringd door zeven ommuurde omheiningen en grote grachten". Het was een van de belangrijkste pleinen in het koninkrijk León, waarvan het deel uitmaakte. Het begon ook de fase van de grootste politieke, economische en architectonische pracht. De geleidelijke beweging van de grens naar het zuiden, van de Duero naar de Tormes, bevorderde deze vooruitgang, die alleen werd onderbroken door de Almanzor aceifas. Muhammad ibn (Spanishized Almanzor), de Victorious, lanceerde een eerste aanval op de stad in 981, die met de grond gelijk werd gemaakt. In 986 brak hij de vijandelijkheden met koning Bermudo II, viel hij Coimbra het volgende jaar aan (liet het op zo'n manier achter dat het zeven jaar lang verlaten was) en richtte zich in 988 op León zelf, waarbij hij alles op zijn pad vernietigde. Bermudo zocht zijn toevlucht in Zamora, maar niets kon de opmars van de vijand tegenhouden. Leon, na vier dagen verzet, werd aangevallen, geplunderd, verbrand en zijn muren vernietigd, Zamora capituleerde en Bermudo moest naar Galicië vluchten. In 997 onderging Zamora opnieuw de actie van de moslim, omdat hij op weg naar Santiago de Compostela opnieuw de stad verwoestte, evenals León en Astorga.



´´Zamora de goed omheinde´´ noemde het Fernando I van León en Castilla, de Grote. Deze monarch herbouwde het in 1055, bevolkte het opnieuw met bergbeklimmers en ommuurde het weer om het later aan zijn dochter Doña Urraca te geven. Door zijn bevoorrechte positie was het onderwerp van discussie tussen de verdeelde christelijke koninkrijken. Tijdens een van de belegeringen van de stad vond een opmerkelijke gebeurtenis plaats die werd voortgezet in de Spaanse ballades: de onverwachte dood door toedoen van de nobele Zamora Vellido Dolfos van koning Sancho II toen hij probeerde de stad in te nemen die door zijn zus werd bestuurd. De mogelijkheid dat de inductor de belangrijkste begunstigde was geweest (koning Alfonso VI, die was opgesloten door Sancho II, zijn broer), is wat, volgens de gezangen van daad, een van de Castiliaanse edelen die in de Belegering, Rodrigo Díaz de Vivar, de Cid, deed hem zweren niet te hebben deelgenomen aan de dood van zijn broer (de eed van Santa Gadea -Burgos-). Zowel Vellido's moed als Rodrigo's durf zijn literaire en zelfs informele onderwerpen geworden, evenals de moed van de stad tijdens het beleg, vereeuwigd in het gezegde dat Zamora niet binnen een uur werd gewonnen. Op de plaats waar, volgens de traditie, de soevereine Sancho II werd vermoord door Bellido Dolfos, staat een ruw monument met een kruis erop, genaamd Cruz del Rey Don Sancho.





Zamora is een gemeente en Spaanse stad in het noordwesten van het Iberisch schiereiland, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, in de autonome gemeenschap Castilla y León, [9] nabij de grens met Portugal en op een hoogte van 652 meter boven het niveau van de zee.



Het oude deel van de stad is sinds 1973 geclassificeerd als historisch-artistiek complex. De belangrijkste kern - met een zeer langgerekte lay-out en grotendeels omgeven door muren - staat op een breed rotsachtig plateau (de ´´peña tajada´´. ´ waarvan de Oude Romancero spreekt) van 26 tot 32 meter hoog, gelegen aan de rand van de rivier de Duero, die het in het zuiden omgeeft. Deze eigenschappen leverden het de bijnaam ´´de goed omheinde´´ op.



In 2009 telde het 66.293 inwoners, de verlenging van de gemeentelijke termijn bedroeg 149,28 km². Het is 66 km van Salamanca, 93 van Valladolid, 253 van Madrid en 55 van de Portugese grensstad Miranda do Douro.



De reeks romaanse gebouwen valt op, de belangrijkste op het Iberisch schiereiland en een van de meest opmerkelijke in Europa, terwijl de verklaring tot Europees erfgoed in uitvoering is. Dit romaanse erfgoed bestaat, naast de kathedraal (met een aangewezen koepel met buitendecoratie van schalen), nog vierentwintig kerken, een kasteel, muren, een brug, twee paleizen en negen huizen, daarom wordt Zamora beschouwd als ´´de stad. van de Romaanse´´. Vijftien van het totaal van de tempels zijn tot Asset of Cultural Interest verklaard, waaronder enkele van latere stijlen. Aan de andere kant valt het ook op door zijn reeks modernistische gebouwen (negentien in totaal), de enige in het binnenland van Spanje samen met die van Teruel. [25] Onder de festiviteiten valt de viering van de Heilige Week op, uitgeroepen tot internationaal toeristisch belang.



De stad herbergt regionale en internationale instellingen, zoals het Etnografisch Museum van Castilla y León, de Castilla y León Adviesraad en de Spaans-Portugese samenwerkingsorganisatie Fundación Rei Afonso Henriques (FRAH).



Het was de eerste stad ter wereld met wereldwijde WiFi-dekking en ontving het project ´´Zamora Hot City´´, de ´´Nobel´´ van de informatica, de ´´Computerworld Honours´´, hoewel de service veel te wensen overliet en het verdween uiteindelijk, waardoor zo'n 1.500 gebruikers offline bleven.



Aardrijkskunde



De gemeentelijke term van Zamora heeft een oppervlakte van 149,28 km². Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en behoort tot de autonome gemeenschap Castilla y León. Het is gelegen in het midden van de rivier de Duero, met een longitudinale configuratie langs de rivier, in het uitgestrekte gebied dat het Noordplateau vormt, het deel van het Centrale Plateau gelegen aan de rand van het Centrale Systeem, in het noordwesten van het schiereiland. Iberisch.



Het oostelijke deel ligt aan de riviervallei en fungeert als grens met de regio's Tierra del Pan en Tierra del Vino, respectievelijk gelegen in het noorden en zuiden. Het westelijke deel is waar het zich scheidt van de rivier in het noorden en fungeert als een grens met de regio's Tierra de Alba en Sayago.



Het stadscentrum ligt op een breed rotsplateau op een hoogte van 26 tot 32 meter boven de rivier en biedt een zeer langgerekte lay-out, grotendeels omringd door een oude muur. Omdat het de hoogte is van 652 msnm.



flora en fauna



In het gebied van de gemeentelijke term zijn er verschillende boomsoorten, struiken en bosjes langs de rivier, evenals regenachtige gewassen in de schiervlakte en geïrrigeerd in de rivierweiden; vanuit productief oogpunt is het een zeer arm gebied. Onder de boomsoorten die in de weilanden voorkomen, vallen de steeneik, gal-eik, kurkeik, steenpijnboom en rebollo op.



De steenden wordt gevonden rond de Fresneda-stroom, samen met een dicht struikgewas van zonneroos. De steeneik is aanwezig in de schiervlakte van het grondgebied, maar de behoefte aan hout, brandhout en weilanden voor vee is in de loop van de tijd verworden tot holle en gedegradeerde bergen, hoewel de steeneik de boomsoort is die het meest voorkomt op het grondgebied van de term. gemeentelijk.



De gal heeft een belangrijke aanwezigheid in de schiervlakte en draagt ​​bij door het landschap van de dehesas te versterken. Het jaral, het braakliggende land en de droge gewassen, voornamelijk granen, vormen een aanvulling op de flora van het gebied; de struiken zijn aanwezig op sommige hellingen van de rivieren Duero en Esla, en onder zijn soorten vallen de jaral en de steeneik op.



Sommige gebieden zijn opnieuw bevolkt met Aleppo-dennen, voornamelijk in het Valorio-bos en in de Zape-stroom. De bestaande rivierflora rond de rivieren valt op door de essenbossen samen met elzen, populieren en wilgen. In Las Vegas worden intensieve geïrrigeerde gewassen verbouwd.



In de omgeving van de rivier de Duero is er een aquatische en ornithologische fauna die verband houdt met de kenmerken van de rivier, en in de verschillende weilanden zijn er verschillende veehouderijen met diersoorten die zijn aangepast aan de omgeving.



Weer



Zamora heeft een continentaal mediterraan klimaat, met koude winters en warme zomers. De regens zijn voornamelijk geconcentreerd in twee seizoenen van het jaar, de lente en de herfst, met een duidelijke zomerdroogte. Als meteorologisch fenomeen zijn de overvloedige mist tijdens de winter aanzienlijk, veroorzaakt door de aanwezigheid van zo'n belangrijk waterlichaam als de Duero, dat dagenlang kan aanhouden en de gemiddelde temperatuur aanzienlijk kan verlagen.



toerisme



Zamora wordt door drie op de vier toeristen beschouwd als een stad op doorreis, een aanvulling op andere bestemmingen, en in feite brengt bijna de helft van hen niet de nacht door in de stad. Het grootste deel van het toerisme is van culturele aard, met als piekperiodes Pasen en zomer, terwijl de periode van december tot februari het laagst is. De meeste bezoekers komen in het weekend. 8 op de 10 toeristen zijn staatsburgers, uitgaande van 26,5% van het totaal uit Madrid, gevolgd door Basken en Catalanen. De meeste buitenlanders zijn Midden-Europeanen en Portugezen. Het gemiddelde verblijf is twee volle dagen en één nacht, met een gemiddelde uitgave die niet hoger is dan € 100.



De hotelvestigingen van de stad, 34 in totaal, hebben gemiddeld 60 bedden en zijn 22 jaar oud, met een jaarlijkse wereldwijde bezetting van 50%. Ze worden opgesplitst in een Parador de Turismo, vier viersterrenhotels, drie met drie, vier met twee, acht met één, dertien pensioenen en een camping.





Bouwkundig erfgoed



De periode tussen de 10e en 13e eeuw is de periode van de grootste politieke en economische pracht in Zamora, wat ook tot uiting kwam in de architectuur. Met name de XI wordt beschouwd als de ´´gouden eeuw´´ van de stad, en de laatste decennia daarvan en de eerste decennia van de latere vormen de periode van het grootste belang, kwalitatief en kwantitatief, van Zamora-kunst. Het resultaat van deze historische factoren is een buitengewone collectie romaanse kunst, de grootste in Spanje en een van de belangrijkste in heel Europa.

kathedraal

Het belangrijkste gebouw in de stad is de kathedraal van Zamora, die dateert uit de 12e eeuw. Het is een heel eenvoudig gebouw in zijn vormen. Het heeft een Latijns kruisplan, drie beuken met vier secties en drie apsissen die in de 16e eeuw werden vervangen door een gotisch koor.



De koepel is, met zijn buitendecoratie van schalen, het meest opvallende element van de tempel en een waar symbool van de stad. Historicus José Ángel Rivera de las Heras beschreef het als een «briljant werk zonder weerga in middeleeuwse architectuur», die eraan toevoegt dat het «hoofd werd van een reeks soortgelijke werken in de oude kathedraal van Salamanca, de collegiale kerk van Toro of de kapittelzaal van de SEO van Plasencia ».



Vier daarvan zijn de grootste altaarstukken die het heeft gehad. De oorspronkelijke romaanse stijl werd vervangen door een in Spaans-Vlaamse gotische stijl, gemaakt door de schilder Fernando Gallego en zijn atelier tussen 1490 en 1494. Deze werd op zijn beurt in 1715 verkocht aan de parochie van het nabijgelegen stadje Arcenillas. Het is niet bekend hoeveel tafels er waren, hoewel bekend is dat het er minstens 35 waren. Met de inbeslagname gingen 19 naar de executeur van de inbeslagname in het gebied, Manuel Ruiz-Zorrilla, van wie twee nakomelingen in 1925 beide aan het bisdom schonken. die worden tentoongesteld in het Diocesaan Museum: ´´Pentecostés´´ en ´´Noli me tangere´´.



De vervanging voor het gotische altaarstuk was een barok altaar van de beeldhouwer Joaquín Benito Churriguera, van korte duur, aangezien het werd beschadigd door de aardbeving die Lissabon op 1 november 1755 verwoestte, en als gevolg daarvan werd het in 1758 ontmanteld en het volgende jaar verkocht. aldus verdwijnt degene die volgens de gegevens die bekend zijn het meesterwerk van zijn auteur vormde. Het werd vervangen door de huidige, gemaakt van marmer en verguld brons, ontworpen in neoklassieke stijl door Ventura Rodríguez.



Al vóór de tafels van het hoofdaltaar had de kathedraal Gallego opdracht gegeven tot een ander altaarstuk voor de kapel van San Ildefonso aan het einde van de jaren 1470 (deze is in situ bewaard gebleven) en dat wordt beschouwd als het vroegste werk van alles dat bewaard is gebleven uit de schilder.



Het koor moet ook worden benadrukt, dat tussen 1512 en 1516 werd gebouwd door Juan de Bruxelles.



Aan de ene kant van de kathedraal bevindt zich het Diocesane Museum, met een buitengewone collectie Frans-Vlaamse wandtapijten uit de 15e tot 17e eeuw, waarvan de meest opvallende die uit de serie gewijd aan de Trojaanse oorlog.

Romaanse kerken



In de stad zijn er, naast de kathedraal, in totaal 22 romaanse kerken, van de 11e tot de 13e eeuw, waarvan de volgende opvallen:



Kerken gelegen in de oude binnenstad



Kerk van San Pedro en San Ildefonso. Deze aartspriesterkerk is na de kathedraal de grootste en belangrijkste tempel in de stad. Het is sinds 1974 een Nationaal Monument. Binnen worden de overblijfselen van San Atilano, beschermheer van de stad en van San Ildefonso de Toledo, bewaakt. Het westelijke portaal is het werk van de architect Joaquín Benito Churriguera.



Hoofdstad van de kerk van San Claudio de Olivares.



Kerk van San Claudio de Olivares. In het jaar 1157 verschijnt een overdracht van Alfonso VII, wat impliceert dat het de oudste romaanse kerk in Zamora is. Hoewel de verhoudingen klein zijn, heeft het een groot architectonisch reliëf, aangezien het een van de romaanse varianten is die de stad biedt. Nationaal Monument sinds 1931, met name de hoofdsteden zijn opmerkelijk.



Kerk van Santiago de los Caballeros. Het is nauw verbonden met het historische verleden van de stad. Daarin werd hij geridderd door koning Fernando I Rodrigo Díaz de Vivar, de Cid Campeador, die zijn meter van de armen Doña Urraca was.



Kerk van San Isidoro. Romaanse stijl, gebouwd in de 12e eeuw binnen de eerste ommuurde ruimte. Het ligt vlakbij de Portillo de la Traición. Constructie die opvalt door het unieke karakter dat het interieur praktisch op een originele manier is bewaard. Het is ook prachtig bewaard gebleven, ondanks dat het zich in een van de hoogste delen van de stad bevindt en daarom meer wordt blootgesteld aan winderosie.





Kerk van La Magdalena. Nationaal monument sinds 1910. Romaans, gebouwd in de 12e en 13e eeuw. Naast de prachtige façade is er een graf uit het einde van de romaanse oosterse stijl, waarin een liggende dame wordt weergegeven met twee engelen die haar ziel dragen, samen met reliëfs van dieren en mythologische wezens. met twee engelen die zijn ziel dragen.



Kerk van San Cipriano. Wordt vaak gebruikt als concertzaal, vooral op het Pórtico de Zamora International Music Festival. De bouw van deze romaanse kerk dateert uit de 11e en 12e eeuw. Het onderging veel aanpassingen en vanaf de eerste constructie zijn alleen de kop en de noordmuur overgebleven.



Kerk van Santa Lucia. Gelegen in de buurt die in de middeleeuwen ´´la Puebla del Valle´´ heette, wordt het sinds 1989 gebruikt als een te bezoeken pakhuis voor het Provinciaal Museum van Zamora.



Kerk van San Andrés. Romaanse oorsprong, hoewel het tussen 1550 en 1570 werd herbouwd in opdracht van Antonio de Sotelo Cisneros, een van de kapiteins van Hernán Cortés bij de verovering van Mexico. Van de oorspronkelijke fabriek behoudt het een deel van de noordgevel en de toren (bovenaan).



Apsis van Santa María la Nueva.



Kerk van San Esteban. Het dateert uit de 12e eeuw, hoewel het interieur in de 18e eeuw is gerenoveerd. Gedesacraliseerd, tot 2009 was het het voorlopige hoofdkwartier van het Baltasar Lobo-museum, dat momenteel wordt overgebracht naar het kasteel van de stad en het Huis van de Reuzen. [79]



Kerk van Santa María la Nueva. Het verving het origineel, dat werd verbrand tijdens de Mutiny of the Trout (1158.

---